Dr goote Greesbrie

Bie dr Voglers Emma gongs zietlams emmer langsam mät Bedacht zo. Suezo sän fast in Zietlupentempo. Nischt hatt´se sue schnell us dr Roche gebracht. Doch ämoal kam se doch in Schwuletäten on das kam sue.
Sonst hatt´se jue immer bezieten oangefang mät dr Kocherie, awwer dann Toache hatt´se sech in Konsum verquatscht on nun warsch allerhechste Ziet, denn punkt zwälfe must´se mätten Mettoachassen offen Dampfer bie ärn Hucho sie. Denn doamoals honn alle Wiewer ärn Mannern Assen getraan. Doa kom käne Frowwe dremm rem. Nun ewwerlätse, was wuel am schnellsten gett. On doa se a zwä Hebben hatte, stohn ah ä Topf  Melchin dn Kaller. Also kochtse an Greesbrie on fellten ins Brietchen, setzt sech an Moment on denkt, äs es doch besser, ech prowiern erschtmoal, ihr echen nuff tra. Kaum gedacht, schon getoan.
Nun nemmtse dn erschten Leffel voll, on noch en, on noch en ...... Mät ämoal rammeltse uff, schmärt a grosses Botterbruet on gett fort. Als dar Hucho das Botterbruet sett, esser äfach platt. “Säh, haste hiete nischt gekocht?” fräter sinne Emma. Doch, doch, sähtse, an Greesbrie, ech hatten a schon ins Brietchen geschott, doch dann hoa echen erschtmoal gekost, doch off ämoal wars Brietchen lier. “Das gebts doch nech ! Das darf doch wuel nech woar sie !” schempft dar Hucho lues, denn begiestert warer nech grade von dann trocknen Botterbruete. Awwer, was sooler mache, dar Honger hats niengeträem. De Emma mähnte ganz seelenruich: “Rech dech doch nech uff, hint Ahmd, wenn ech gemolken hoa, doa krechste dinn Greesbie.
Äb das nun ahms geklappt hat, weß ech nech. Ech weß nur, dass das Sprechwort wedder moal gestemmt hat. Wie me sue allgemähn sät : “Domm kamme schon sie, mäe muß sech nur zu halfen wesse.”
Dann Hucho sinne Kollechen hon noch lange ewwer de Sache geschmunzelt on manchmoal domm gefrät : Haste hiete wedder a Botterbruet ?

(Quelle: Jesuborner Heimatbote Nr. 195)

gelb-li zurück
Köchin
home
geschichte
kulinarisches
gästebuch
fotosundfilme
veranstaltungen
mundart
ausflugsziele